„Obecnie zwróćmy naszą uwagę na naukę obrazowania, bo bez niej nic się nie pojawi. Znajdziecie ilustrację tej nauki w historii Jakuba, który użyl alchemii do pomnożenia ilości jego bydła. Wizualizacja jest ważna dla alchemika, ponieważ skoordynowanie jego wizualizacji z twórczą chmurą poprzez nałożenie jednej na drugą, stwarza cud alchemicznego objawienia.

Jeśli pragniesz wyglądać młodo, musisz wizualizować siebie jako wyglądającego młodo. Jeśli pragniesz więcej energii życia, musisz wizualizować siebie jako już posiadającego tę witalność – Bożą energię rozsadzającą twe muskuły, witalne myśli kipiące w twym umyśle, przepełnione dźwiękami życia, światła i miłości. Musisz czuć i wiedzieć, że energie Boga płyną poprzez czubki twych palców rąk i nóg, emanując w przestrzeń blask tryskającego zdrowia i przeobrażając twe oblicze.

Podczas stosowania tego ćwiczenia zostanie wywołany, bez dodatkowego wysiłku z waszej strony, dobroczynny efekt w stosunku do tych, z którymi się stykacie. Ale musicie być bardzo ostrożni, aby nie oczekiwać pochwał i uznania za to; w przeciwnym wypadku, jak napisane jest w Księdze Życia: „nie będziecie mieli nagrody u Ojca waszego, który jest w niebie”.

Wiem, że uśmiechniecie się gdy powiem wam, że wiemy o istnieniu studentów, którzy, po otrzymaniu tego materiału mogą tak bardzo rozentuzjazmować się, że powiedzą oni do tych, którzy nie są poinformowani co do ich wysiłków w celu upodobnienia się do Boga: „Czy czujesz coś, gdy jestem blisko?” I oczywiście popsuje to cały efekt wszelkiej cnoty, którą mogli oni byli rozwinąć podczas ich nauki.

Przyciągając uwagę ku własnym osiągnieciom powodują oni koncentrację energii na osobowości i oddalają ją od duszy, która jest źródłem promieniowania. Podczas, gdy wrodzone Boskie cechy duszy są jak radioaktywna substancja składająca się na nią, promieniująca chmura jest alchemicznym ołtarzem duszy, umożliwiającym jej ekspansję – tak, jak rozprzestrzeniający się wszechświat – z ogni swego własnego centralnego słońca ku zewnętrznej przestrzeni.

Niektórzy mogą się zapytać: Jak możemy zdziałać cuda, które mają wpływ na innych, bez odebrania energii należnej im, lub nie pozbawiając ich okazji zdziałania ich własnej cudownej przemiany?”.