Pytanie: Pani Prophet, dotychczas mówiliśmy o naturze jaźni i wyraźnie ma Pani koncepcję jaźni, która całkiem się różni od tej, którą ma większość ludzi. Czy mogłaby Pani wyjaśnić bardziej szczegółowo, jaka jest Pani koncepcja?

ECP: Wiesz, Doug, uważam, że zrozumienie natury Prawdziwego Ja jest najważniejszym zrozumieniem, jakie jednostka może mieć w życiu. Jeżeli nie powiedzie się nam lub nie jesteśmy w stanie osiągnąć zrozumienia natury Prawdziwego Ja, to nigdy całkowicie nie osiągniemy kierunku lub integracji w naszym życiu. Jaźń ma początek w tym, co jest trwałym atomem istoty i przyczyną, z której wywodzi się skutek. Z braku jakiegokolwiek innego określenia, nazywam tę przyczynę JAM JEST KTÓRY JEST, Obecnością JAM JEST lub JAM JEST Obecnością.

Odkryłam, że Bóg o jakimkolwiek imieniu może być zredukowany do tego znaczenia wiecznej Obecności. To definiuje istotę i widzę to jako kulę intensywnego światła, która oznakowuje punkt mego początku. To jest trwała część mnie, której jestem bardzo świadoma, i punkt, do którego powrócę na końcu tego życia.

Umieściłam to Prawdziwe Ja w stosunku do zewnętrznego rozwijającego się Ja na diagramie, który jest nazywany Obrazem Twego Boskiego Ja. Obraz ten ma trzy części i w pewnym sensie mógłby być nazwany trójcą naszej tożsamości. Pierwsza jest górna postać, która jest kulą światła. Następnie jest dolna postać, która przedstawia duszę ewoluującą w materii lub w czasie i przestrzeni.

Pomiędzy kulą światła powyżej a duszą ewoluującą poniżej jest świadomość Mediatora lub pośrednika. Pośrednik jest tą częścią Ja, która może przenosić do duszy coś z JAM JEST KTÓRY JEST; jest to ta część istoty człowieka, która jest wystarczająco prawdziwa, by była ona zdolna i mogła przebywać w Obecności Boga. Nazywamy tego Mediatora Chrystusowym Ja lub Prawdziwym Ja. Jest to Jaźń, którą jesteśmy w stanie stawania się poprzez naszą ewolucję, poprzez wszystkie nasze doświadczenia w czasie i w przestrzeni.

Na przykład, możesz powiedzieć, że dolna postać na Obrazie może być Jezusem. Środkowa postać byłaby jego duchowym Ja, Chrystusem. A górna postać byłaby tym jedynym, którego nazywał on Ojcem. Widzimy teraz relacje Ojca (lub Ojca Wszystkiego), Syna i duszy, która jest obdarzona płomieniem Ducha Świętego.

Ten płomień jest iskrą życia. Jest to potrójny płomień życia – bardzo realny duchowy płomień, który jest zogniskowany wewnątrz ciała, w przybliżeniu w centrum serca. Jest on zapieczętowany w tym, co nazywamy tajemną komnatą serca. Ten potrójny płomień obdarowuje naszą istotę świadomością, samoświadomością, wszystkimi zdolnościami, którymi się cieszymy w życiu, a które są ponad poziomem królestwa zwierząt. Jest to święty ogień, którym mamy się stać, który mamy wprawiać w życie i używać jako naszego zasobu dla życia oraz ewolucji w czasie, gdy przebywamy na ziemi.

Trzy postacie na Obrazie, które są teraz rozdzielone z powodu naszej ograniczonej świadomości, któregoś dnia staną się zjednoczoną czy zintegrowaną jednością. Widzimy to w życiu Jezusa. Gdy dorastał on – od urodzenia do dojrzałości – przebywał coraz więcej i więcej w postawie swego Prawdziwego Ja, swego Chrystusowego Ja. Odnajdujemy go w świątyni rozmawiającego w wieku dwunastu lat z uczonymi w Piśmie. Jest to znak, że Obecność Chrystusa lub jego Chrystusowe Ja, jest siłą napędową jego działania i przemawia on słowami tego Chrystusa.

W wieku trzydziestu lat odnajdujemy go w pełnej obecności Chrystusa, tak więc jego apostołowie i uczniowie rozpoznali go jako swego Mistrza. Nawołuje on ich do porzucenia sieci, by zostali poławiaczami ludzi. Zamienia wodę w wino, zaczyna uzdrawiać, wypędzać demony – wszystko to dlatego, że człowiek o imieniu Jezus zjednoczył się ze swoim Duchowym Chrystusowym Ja. Jezus chodził po ziemi przez trzy lata dokonując nie cudów, ale wypełniając funkcje kosmicznego prawa. Następnie – po swym zmartwychwstaniu – wszedł na wzgórze Betanii ze swoimi apostołami, zniknął pośród nich i obłok przyjął go wysoko, poza zasięgiem ich wzroku.

Ten obłok jest tym samym obłokiem, który ukazał się dzieciom Izraela. Słup ognia i obłok reprezentują JAM JEST KTÓRY JEST, wieczną Obecność. Jezus wzniósł się do poziomu Chrystusa; następnie Jezus Chrystus wzniósł się do poziomu JAM JEST KTÓRY JEST. Taka jest natura, prawdziwa natura, Trójcy w Jedności. I my jako następcy Chrystusa, następcy Jezusa, przyszliśmy zrealizować tę samą jedność – trójcy w jedności, jedności w trójcy.

P: Innymi słowy, Trójca jest czymś, co jest obecne w nas wszystkich przez cały czas?

ECP: Trójca jest zakotwiczona w nas, w potrójnym płomieniu mocy, mądrości i miłości. Ojciec reprezentuje moc Prawa, Syn jest mądrością Prawa, a Duch Święty jest miłością – działaniem Prawa. Tak więc Trójca istnieje w nas jako potencjał. Dopóki nie zrealizujemy tego potencjału, pozostaniemy oddzieleni od naszego Chrystusowego Ja i Ojca. I dlatego na Obrazie Twego Boskiego Ja przedstawiamy te trzy postacie – jedną na ziemi, jedną powyżej niej i jedną jeszcze wyżej, aby odległość pozwalała jednostkom myśleć w kategoriach nieba i ziemi.

P: Gdzie można umiejscowić na tym obrazie Wniebowstąpionego Mistrza?

ECP: Wniebowstąpiony Mistrz jest kimś, kto podążał jako dolna postać na Obrazie. Rozwinął się on jako dusza, która najpierw zrealizowała swoje Prawdziwe Ja jako Chrystusa (postać środkowa), stał się namaszczony z tym Mediatorem-Ja i wtedy ponownie zjednoczył się z JAM JEST KTÓRY JEST (górna postać) pod koniec swego życia. Dlatego też Wniebowstąpiony Mistrz byłby poza planem Materii, na planie Ducha, a wszak tak blisko jak powietrze, którym oddychamy.

P: Kiedy Jezus modlił się do Ojca, czy rzeczywiście mówił on do siebie, do swego Prawdziwego Ja?

ECP: Mówił on do swojej Obecności JAM JEST i mówił także do swojego duchowego nauczyciela. Jezus miał nauczyciela. Zwykle myślimy, że naszym wewnętrznym duchowym nauczycielem lub wewnętrznym duchowym guru jest Ojciec. Nauczycielem, którego miał Jezus na Ścieżce, będąc zjednoczonym ze swoją Obecnością JAM JEST, był ktoś, kto jest nazywany Panem Maitreyą lub Przyszłym Buddą Wschodu. Maitreya osiągnął świadomość Chrystusa wiele stuleci przed ostateczną inkarnacją Jezusa. Opiekował się on Jezusem i był tym, dodanym do Obecności JAM JEST, którego Jezus nazywał Ojcem.

P: Życie i nauki Jezusa odbywały się na Bliskim Wschodzie. Jak to mogło się stać, że został on wprowadzony w nauki Dalekiego Wschodu?

ECP: Ewangelie nie mówią nam, gdzie przebywał Jezus między dwunastym a trzydziestym rokiem życia. To był długi okres czasu dla naszego Mistrza, zważywszy na to, czego dokonał on w ciągu trzech krótkich lat.

Starożytne buddyjskie manuskrypty mówią, że podczas tych siedemnastu lat Jezus odbył podróż do Indii, Nepalu, Ladhaku i Tybetu, gdzie był znany jako „Święty Issa”. Jeśli moglibyśmy poznać Jezusa w wieku dwunastu do trzydziestu lat, znaleźlibyśmy go na Dalekim Wschodzie studiującego, praktykującego i uczącego praw nauki i prawdy, które zademonstrował publicznie w ostatnich godzinach swojej galilejskiej misji.

Kiedy podróżowałam po Indiach, zostałam poinformowana przez pewną liczbę przewodników, że są zapisy mówiące, że Jezus tam był. Moim zdaniem, podczas tych siedemnastu „zaginionych lat” Jezus także studiował w siedzibach Wniebowstąpionych Mistrzów w Egipcie i w Himalajach. Wiemy, dzięki potwierdzeniu przez Wniebowstąpionych Mistrzów, że Jezus był prawdziwie pełen pokory i że w przygotowaniu do swojej misji zapragnął być szkolony od samych początków pierwszych kroków wtajemniczenia.

Wiele z nauk, które wprowadził Jezus – na przykład jego mantra „JAM JEST drogą, prawdą i życiem” – faktycznie jest wziętych z sanskrytu. Dotarły one do nas przez Indie ze starożytnego kontynentu Lemurii jako język, którego nasi wcześni przodkowie używali do medytowania o Bogu i do praktykowania nauki o Słowie Mówionym.

P: Zatem na Obrazie Twego Boskiego Ja Chrystus, jakiego znamy, jest utożsamiany ze środkową postacią powiązaną z naukami Dalekiego Wschodu. Gdzie przypadnie Budda na tym samym Obrazie?

ECP: Budda, jako Siddhartha – dziecko, które urodziło się jako książę w bogactwie i otoczeniu pełnym bogactwa – stał się duszą, która musi dojrzeć i odkryć Prawdziwe Ja. Książę Siddhartha opuścił dom, by odnaleźć przyczynę cierpień, ale odkrył także Prawdziwe Ja, które zdefiniował jako Buddę.

Stało się tak, gdyż jego medytacja o Bogu odbywała się poprzez czakrę korony. Kogoś, kto osiągnął świadomość Boga poprzez czakrę korony nazywamy „Buddą”, podczas gdy kogoś, kto zrealizował Boga poprzez czakrę serca nazywamy „Chrystusem”. Chrystusowe Ja lub Prawdziwe Ja, zawiera wszystkie elementy świadomości.

P: Co to jest czakra korony?

ECP: Czakra jest sanskryckim słowem. Oznacza ono ‘koło’ lub ‘centrum’ i odnosi się do siedmiu świętych centrów w naszej świątyni ciała. Serce jest głównym ośrodkiem. Powyżej czakry serca jest czakra gardła, trzeciego oka i korony. Poniżej serca mamy czakrę splotu słonecznego, siedziby duszy i podstawy kręgosłupa. Te siedem ośrodków jest otworami czy wrotami do innego wymiaru i poprzez medytowanie nad tymi centrami możemy doświadczyć Boga na różnych płaszczyznach świadomości.

Każdy ośrodek przedstawiany jest jako mający różną liczbę płatków, różną częstotliwość czy wibrację. Skupiając naszą medytację na sercu, obcujemy z miłością. Jeśli skupimy naszą medytację na czakramie korony, będziemy obcować z mądrością. Jeżeli nasza medytacja skupi się na trzecim oku, osiągniemy moc koncentrowania się na prawdzie. A czakra gardła – ośrodek mocy – obdarzy nas nauką o Słowie Mówionym.

P: To wydaje się dawać do zrozumienia, że Budda reprezentował wyższy poziom rozwoju niż Jezus. Czy to prawda?

ECP: Nie wiem, czy moglibyśmy nazwać go wyższym. Nazwalibyśmy to drogą Wschodu. Budda zademonstrował sposób zapanowania nad sobą, który został zaplanowany dla ewolucji Wschodu. Chrystus pokazał to dla ewolucji Zachodu. Obecnie dotarliśmy do okresu, w którym odbywa się wymiana pomiędzy Wschodem a Zachodem, i my, którzy mieszkamy w krajach Zachodu, musimy także iść śladem tego typu mistrzostwa, które zademonstrował Budda.